Klauwen in de nacht
Klauwen in de nacht
De nacht benaderd me vroeg
Voed mijn angst
Ik wil weg uit deze duister
Maar ze heeft me vast
Mijn droom wurgt me
Ik kom niet los
Zweet vermengt met tranen
Donder in mijn ziel
Takken lijken op de klauwen van een heks
De stilte gilt
Was ik maar weer kind
Dan kon ik papa roepen
Mama hij is terug de boeman in de kast
Ben ik nu zelf een vreemde oude gast
Wim
Reacties op dit gedicht
| Fairouz: | Zondag, september 14, 2014 19:15 |
| ik las de thema-s eerst en ik denk dat je gewoon heel goed de angst hebt weer gegeven. en dat je in het thema mystiek aan de lezer over laat of je nu als elk van ons bang was voor de boeman of in het echt dat gaat ons ook niet aan anders had je het wel onder delen gezet mooi geschreven, Fairouz |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, september 14, 2014 16:31 |
| Indrukwekkend en angst houd je nog bezig zo lees ik het Wim, heel heftig lijkt me maar heel duidelijk verwoordt. Zonnige middag nog, dat wens ik je toe Anneke |
|
| windwhisper: | Zondag, september 14, 2014 14:34 |
| ja, herkenbaar, alleen bij mij was juist papa de boeman, ik heb nu geleerd om los te laten en mijn nachten zijn ongestoord, geen voetstappen meer op de trap | |
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: Black Lord | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2014 | ||
| Thema's: | ||