Als de nacht bedriegt
Als de nacht bedriegt
In haar schoot viel het laatste blad
De nacht was stil en kil
Ze bemerkte niet de regen
Even als de tranen die zilt op haar lippen drupten
Wat is mij toch ontnomen
Waar is wat ik meer beminde dan de dood
Waarom de mist in mijn ziel
De pijn in mijn hart
Ik heb de herfst niet geroepen
Vader tijd weg gejaagd
Maar de klok blijft tikken
Jaren schieten als een komeet voor bij
In gehaald door het leven
Verslonden door de tand des tijd
Wim
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Woensdag, september 17, 2014 09:13 |
| een gedicht vol emotie over angst en eenzaamheid, voelbaar tot op het bot Goede morgen Wim warme groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: Black Lord | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2014 | ||
| Thema's: | ||