Er zijn al jaren voorbijgegaan
ik moest je verplicht loslaten
jij zei tegen mij: “loop naar de maan”
want je bent mij nu beginnen haten
Je bent de liefste persoon die er in mijn leven was
ik heb je veel te graag gehad
je was de liefste leerkracht van de klas
ik ken duizend positieve woorden over je zat
Maar het gemis dat ik je kwijt ben
kan ik maar niet aanvaarden
het is iets dat maar niet went
je bent van teveel waarde
Ik mis je, dat zal nooit veranderen
ik wou dat ik weer in je leven mocht zijn
we hadden een unieke band, jij en ik samen
jij hielp mij met het dragen van mijn pijn
Jaren later, het zijn er een stuk of vijf
wil ik je zo graag terug
ik wou dat ik je niet in het nauw had gedreven
vergeef me en kom weer in mijn leven, heel vlug
(gebaseerd op waargebeurde feiten: ik heb nu iets nieuws gedaan: ik heb onderwerpen waarover ik kan schrijven (bv. leven, liefde, verdriet, vriendschap, geloof,...) en al die gedichten zijn fictief. Maar als ik schrijf over heimwee, dan is het echt, omdat dat nog een grote rol speelt in mijn leven)
