Door schering en inslag
door schering en inslag
jij bent niet bang
maar er hangen rafels
aan je leven waarop
een ander trappen kan
losse draden
die geen patronen kennen
door schering en inslag
van twistende stemmen
waar de hoeder zoek is
in een schreeuwende nacht
die door gewetenloze stilte
talloze malen wordt verkracht
jij foetaal wil wederkeren
naar de warme moederschoot
om daar de rust te vinden
die jij op het wad genoot
kom vriend
voel de schepping weer
in zijn groei naar eeuwigheid
geniet want rafels blijven er altijd
wil melker
25/09/2014
Reacties op dit gedicht
| fets: | Donderdag, september 25, 2014 17:56 |
| de rafels scheuren af als anderen erop trappen.dat maakt je leven compacter! | |
| windwhisper: | Donderdag, september 25, 2014 12:38 |
| toevallig trapte er vanmorgen bij mij iemand op een van die rafels van mij, ik kon me er aardig uit redden en voelde me niet eens bezeerd warme groet Cobie prettige dag ik ga weer de medische mallemolen in |
|
| teun hoek: | Donderdag, september 25, 2014 11:10 |
| ondanks rafels , toch de eeuwigheid zoekend in de vertroosting daarvan in het nu. h. gr. teun |
|
| Aquarel: | Donderdag, september 25, 2014 10:41 |
| Heftig, maar fijn om te lezen. Liefs, Aquarel |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, september 25, 2014 09:11 |
| Met deze woorden weef jij weer een kleed met rafels langs de randen van het bestaan, jouw rafels die blijkbaar geen rust wordt gegund. Mooi weerk Wil. Zonnige groet en fijne dag . Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 25 september 2014 | ||
| Thema's: | ||