Gemis, Willemientje
als ik in mezelf praat
dan doe ik dat
tegen jou
voel ik me alleen
dan praat ik
tegen jou
in jouw jas
voel ik me
nog steeds veilig
die draagt jouw geur
die verwarmt me
dan ben ik bij jou
je foto op het tafeltje
je kopjes in de kast
je vest op een hangertje
het is net of je toch nog
een beetje bij me bent
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Donderdag, oktober 15, 2015 06:31 |
| mooi herkenbaar geschreven dankjewel voor het delen. Liefs, ally | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, september 30, 2014 19:57 |
| ja mooi en heel herkenbaar | |
| kimmytje: | Dinsdag, september 30, 2014 17:00 |
| Ja, heel mooi en teder verwoord en o zo herkenbaar Liefs Kimmy |
|
| waterval: | Dinsdag, september 30, 2014 16:21 |
| héél herkenbaar.... ~~~waterval~~~ |
|
| michris: | Dinsdag, september 30, 2014 10:22 |
| Dat gevoel ken ik. Je neemt het elke dag weer mee. | |
| teun hoek: | Dinsdag, september 30, 2014 09:13 |
| een leven blijft , zolang de herinneringen stralen. h. gr. teun |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, september 30, 2014 07:53 |
| Hoe herkenbaar Cobie, ben even heel stil. Lieve groet met veel liefs Anneke |
|
| henk jans: | Dinsdag, september 30, 2014 07:52 |
| ontroerend, dit gedicht groeten Henk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: windwhisper | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2014 | ||
| Thema's: | ||