Schaamte in tweevoud
Het is jammer genoeg begrijpelijk
dat mensen zo geen goedendag meer wensen
met een afkeer kijken, zoveel mensen
ongeacht hoe anders ik ben, toch mijn uiterlijk
Het is jammer genoeg begrijpelijk
Het bliksemsnel wegkijken dondert
zet een positieve houding voort, kijkend naar de grond
waarom blijft het zo troosteloos, alsof ik mensen schond
dat ik toch lopende blijf, soms nog verwonderd
Het bliksemsnel wegkijken dondert
Het ontwijken van ons pad
alsof ik iets zal gaan doen, of zal kunnen
nog altijd het licht in ieders ogen doet gunnen
mensen die niet durven, lopende door de stad
Het ontwijken van ons pad
Altijd, hierdoor, zet ik mijn beste beentje voor
wens de mensen alsnog een goedendag
en stap ik opzij, nonchalant met een nederige glimlach
zelf als er wat is, ik men altijd beschermen zal hoor
Altijd, hierdoor, zet ik mijn beste beentje voor
Ik zie het allerliefst, het allerliefst, de mensen gelukkig
ikzelf raak enkel meer verdwaald, en lijkt dat ik niet anders kan
die afhankelijkheid, wordt mijn ondergang
maar ik zie niet veel, na al die tijd, dat goeds in de spiegel
Ik zie het allerliefst, het allerliefst, de mensen gelukkig
dat mensen zo geen goedendag meer wensen
met een afkeer kijken, zoveel mensen
ongeacht hoe anders ik ben, toch mijn uiterlijk
Het is jammer genoeg begrijpelijk
Het bliksemsnel wegkijken dondert
zet een positieve houding voort, kijkend naar de grond
waarom blijft het zo troosteloos, alsof ik mensen schond
dat ik toch lopende blijf, soms nog verwonderd
Het bliksemsnel wegkijken dondert
Het ontwijken van ons pad
alsof ik iets zal gaan doen, of zal kunnen
nog altijd het licht in ieders ogen doet gunnen
mensen die niet durven, lopende door de stad
Het ontwijken van ons pad
Altijd, hierdoor, zet ik mijn beste beentje voor
wens de mensen alsnog een goedendag
en stap ik opzij, nonchalant met een nederige glimlach
zelf als er wat is, ik men altijd beschermen zal hoor
Altijd, hierdoor, zet ik mijn beste beentje voor
Ik zie het allerliefst, het allerliefst, de mensen gelukkig
ikzelf raak enkel meer verdwaald, en lijkt dat ik niet anders kan
die afhankelijkheid, wordt mijn ondergang
maar ik zie niet veel, na al die tijd, dat goeds in de spiegel
Ik zie het allerliefst, het allerliefst, de mensen gelukkig
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, oktober 03, 2014 22:02 |
| Heel mooi geschreven. De mensen graag gelukkig zien een heel mooi streven. Maar helaas kunnen we elkaar niet allemaal aankijken of groeten. Graag gelezen. Liefs | |
| waterval: | Vrijdag, oktober 03, 2014 14:33 |
| een grote wens om iedereen gelukkig te zien is helaas onmogelijk, proberen om het zelf te zijn is een zoektocht en een moedig streven, .... ~~~waterval~~~ |
|
| DrieGeetjes: | Vrijdag, oktober 03, 2014 11:54 |
| die afhankelijkheid, wordt mijn ondergang ;) |
|
| witteroos: | Vrijdag, oktober 03, 2014 09:43 |
| Mooi geschreven, van harte gelezen. Warme groet | |
| windwhisper: | Vrijdag, oktober 03, 2014 09:31 |
| ik ben van het goedendag en goede morgen zeggen, en ook zie ik een ieder graag gelukkig, ben blij met je schrijven, want als dikkertje weet ik hoe mensen op je neer kunnen kijken, uit ervaring, net of het er iets toe doet, niemand mag of kan zijn geboortepakje uitkiezen toch een fijn gedicht, ik las het graag Goede morgen 7ennis |
|
| SD Rio: | Vrijdag, oktober 03, 2014 07:05 |
| De mensen die weg kijken zijn zelf de verdwaalden. Angstig in de spiegel kijkend van hun eigen beperkingen., met hun onvermogen anderen onvoorwaardelijk lief te hebben. Geluk en liefde groeien als een zaadje in je hart en gelukkig draag jij dat wel bij je. Liefs Nicole |
|
| fets: | Vrijdag, oktober 03, 2014 06:57 |
| Wat een mooie eerlijkheid, houden zo! | |
Over dit gedicht
| Auteur: 7ennis | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 oktober 2014 | ||
| Thema's: | ||