Waarom ontnam je me nu alle hoop,
terwijl gisteren zo liefdevol aanvoelde,
maar nu is het een feit dat ik hopeloos achter je loop,
het doet zoveel pijn dat het tussen ons ineens zo verkoelde.

Je zegt dat je van me houd,
maar hoe kan ik dat nu nog geloven ?!
het lijkt op een brandend verleidelijk vuur dat eindigt in een stukje smeulend hout,
ik haat de situatie en de persoon waardoor het is gaan doven.

Je zei me ook dat je me niet wilt kwetsen,
maar daarvoor is het nu te laat,
want nu zijn je positieve woorden de enige dingen die me nog resten,
en ik blijf hopen op de dag dat je haar voor mij verlaat.

Je ziet overal problemen,
staart je blind op het feit dat onze werelden zo verschillend zijn,
maar echte liefde overwint alles,en zal uiteindelijk al die twijfels wegnemen,
maar blijkbaar kan ik niet tippen aan haar en dat doet verschrikkelijk veel pijn !!!

Je weet dat ik enorm veel voor je over heb en van je hou,
het is zo een hartverscheurende situatie,
waarbij ik weer eens alleen achterblijf, in de kou.
verdien ik deze pijn om een zinloze liefde,.. dit verdriet omdat ik jou graagzie ?!

je vraagt me zoveel om voor jou op te geven,
uit mijn wereld te stappen voor de jouwe,
mijn leven aanpassen aan hoe jij wil dat ik begin te leven,
maar ik moet zekerheid hebben voordat ik je voor zo een grote stap kan vertrouwen.

En die zekerheid kan en wil je me momenteel niet schenken,
en ondertusse kan ik met mijn leve niet verdergaan,
omdat je tijd vroeg om over de situatie na te denken,
ik vraag me af of je wil dat de kans voor ONS ooit wel zal bestaan...!?
***********************************************************

*cyn*