Hoe de wolken wegtrekken en ik je glimlach zie,
dat de woorden die voorbijkomen morgen nog bestaan.
Net als de wind die ieder gevoel wegblies,
Toch wetende dat je altijd door moet gaan.
Jaren lachen en verlies gedeeld,
wetende dat deze herinneringen van samen zijn;
Ooit zullen wegtrekken, door het verlies,
Onvermijdelijk uit elkaar zullen gaan.
Je zal me onthouden, als bloemenvelden vanaf bovenzicht.
Je zal me kennen, voor de rest van mijn bestaan.
Je zal lachen, denkend aan alles wat voorafging.
Je zal bedroeven, dat wij nu zijn vergaan.