jongensjaren
ik schuifel met mijn woorden
door de struiken van oude jongensjaren
breek het spinnenrag
van vergane angsten
volg de paden
van reeën- en hindenhoeven
tot aan de rand
van het hellend grasland
tussen wortel en kruin
ruik ik het broeien van rottend hout
het hoopvol gisten van zwamgewas
ik heet de roofvogels welkom
laat ze zich vergapen
aan mijn oude vlees
schrapend langs de geheelde wonden
niets kan mij nog wurgen
mijn halshuid is leer
mijn denken doet kabels knappen
ik laat de wolken slapen
ik ben ademvrij
door de struiken van oude jongensjaren
breek het spinnenrag
van vergane angsten
volg de paden
van reeën- en hindenhoeven
tot aan de rand
van het hellend grasland
tussen wortel en kruin
ruik ik het broeien van rottend hout
het hoopvol gisten van zwamgewas
ik heet de roofvogels welkom
laat ze zich vergapen
aan mijn oude vlees
schrapend langs de geheelde wonden
niets kan mij nog wurgen
mijn halshuid is leer
mijn denken doet kabels knappen
ik laat de wolken slapen
ik ben ademvrij
Reacties op dit gedicht
| DrieGeetjes: | Woensdag, oktober 08, 2014 23:26 |
| Prachtige beeldspraak in een heerlijk lezend gedicht, ZEGERS. Genoten dus. :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ZEGERS | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 oktober 2014 | ||
| Thema's: | ||