Met vier man en twee koorden
stonden we aan die diepe put
de kist neer te laten
om in dat donker gat te wurmen,
de zon scheen ongenadig op mijn rug
een vliegtuig steeg brullend
op door de blauwe lucht,
Evere, hartje Brussel,
'k mocht nu niet aan falen denken
anders viel 't hout aan spaanders,
kwam een gezwollen man in wikkels
met een grijns van pijn op zijn lippen,
had men zijn bril opgezet ?
de lederen moccasins aan zijn voeten ?
kostuum en das netjes geschikt ?
wat aarde werd geworpen en plofte dof neer
op de klankkast van die kist
een koperen of bronzen kruis was vergeten
want Allah zou hem in 't paradijs loodsen,
bij bloedmooie vrouwen die stonden te wachten
liederen zongen met lieflijke arabische teksten
een finesse van klanken en geluiden
die je slechts in 't hiernamaals kan aanhoren,
de Iman opende nog één keer zijn handen als schelpen
dipte met een doekje 't zweet op zijn voorhoofd,
even later werd de put snel gedempt
met schoppen , mankracht en gemonpel,
een vrouw wierp zich ter aarde
sprak gebeden en woorden in een vreemde taal
was het traditie, gewoonte
of immens grote liefde tot in 't graf ?
dat ze alles wat ze was en aan haar lijf had
met kleibruine aarde besmeurde
in de grond bleef woelen
tot 'k mijn hand op haar schouder legde,
je sais,
c'était aussi mon frère et ami
ne pleure plus,
restons ensemble,
'n Koran en wat boekjes
werden in mijn handen gestopt
en 'k bedacht bij mijn eigen
elk zijn gelijk en opvatting,
aan de vruchten herkent men de boom,
wie zijn wij om ook maar iets te beoordelen
hier en nu moet het hoe dan ook stoppen,
met bloedvergieten en dovemans gesprekken,
'n deel van mezelf is dood en ligt eronder,
'k heb de wenende vrouwen aanschouwd
't heeft in mezelf iets bewogen,
daar is niets om gelogen,
men heeft ons al die tijd voorgelogen
met rituelen en sacramenten
wierook en mirre en vele complimenten,
maar uiteindelijk zullen we ooit allemaal
zonder onderscheid tot stof en as vergaan,
alsook ooit met gebalde vuist opstaan
en zonder woorden scanderen,
je kan ons de liefde niet meer ontzeggen
in welke taal, cultuur of geloof we ook mogen spreken
die brug of vredesponton
zullen we tezamen oversteken !
( voor mijn Broer Marc 14.01.52 - 27.09.14 )