De engel
Stenen ogen, starend uit zijn vriend’lijke gezicht
de diepe groeven verweerd tot zachte vormen
Onbeweeglijk zijn gewaad en toch zo levend,
de blik vol mededogen op het veld voor hem gericht
De vleugels deemoedig langs het ranke lichaam gevleid,
vingers in stil gebed gekruist, berustend in de schoot
overziet de engel al oneindig lang de fragiele levens
het komen en het gaan, vanaf de dageraad der tijd
Als behoeder, gids, als boodschapper, als brenger van het Licht
heeft hij hun lichamen gedragen naar deze laatste plaats van rust
Hen warm en veilig opgenomen in zijn ted’re vleugels zacht
hen gekust, gewiegd en thuisgebracht, hun aardse pijn verlicht
Onwetend, maar wanhopig reikend naar zijn werk’lijk bestaan
verlaten rouwenden, het hoofd gebogen, ongetroost zijn hof
Niets dat hij nu kan doen, hun hart buiten bereik
de tijd, een vriend, zal hun wonden helen, de duisternis verslaan
De engel op zijn sobere troon, poëzie in grijze steen gesmeed
weet dat ied’re ziel uiteindelijk zijn gouden schijnsel ziet
Als dat moment gekomen is voor een ieder die heeft verloren
ontmoeten zij elkaar weer in dat eeuwige Licht, stralend en compleet
de diepe groeven verweerd tot zachte vormen
Onbeweeglijk zijn gewaad en toch zo levend,
de blik vol mededogen op het veld voor hem gericht
De vleugels deemoedig langs het ranke lichaam gevleid,
vingers in stil gebed gekruist, berustend in de schoot
overziet de engel al oneindig lang de fragiele levens
het komen en het gaan, vanaf de dageraad der tijd
Als behoeder, gids, als boodschapper, als brenger van het Licht
heeft hij hun lichamen gedragen naar deze laatste plaats van rust
Hen warm en veilig opgenomen in zijn ted’re vleugels zacht
hen gekust, gewiegd en thuisgebracht, hun aardse pijn verlicht
Onwetend, maar wanhopig reikend naar zijn werk’lijk bestaan
verlaten rouwenden, het hoofd gebogen, ongetroost zijn hof
Niets dat hij nu kan doen, hun hart buiten bereik
de tijd, een vriend, zal hun wonden helen, de duisternis verslaan
De engel op zijn sobere troon, poëzie in grijze steen gesmeed
weet dat ied’re ziel uiteindelijk zijn gouden schijnsel ziet
Als dat moment gekomen is voor een ieder die heeft verloren
ontmoeten zij elkaar weer in dat eeuwige Licht, stralend en compleet
Reacties op dit gedicht
| Plaatjespraatjes: | Zondag, oktober 12, 2014 22:04 |
| Dank je wel voor je mooie reactie Bob! | |
| Plaatjespraatjes: | Zondag, oktober 12, 2014 22:04 |
| Dank je wel September, wat een mooi compliment! | |
| Bob Van St. Job: | Zondag, oktober 12, 2014 21:59 |
| Fantastisch gedicht. | |
| september: | Zondag, oktober 12, 2014 21:58 |
| Ogen die tranen..prachtig geschreven Liefs |
|
| Plaatjespraatjes: | Zondag, oktober 12, 2014 14:45 |
| Inderdaad, gelukt Waterval! Dank je wel voor je compliment! |
|
| Plaatjespraatjes: | Zondag, oktober 12, 2014 14:45 |
| Dank jullie wel allemaal voor de mooie reacties! |
|
| waterval: | Zondag, oktober 12, 2014 14:41 |
| en gelukt... ;-) ~~~waterval~~~ |
|
| waterval: | Zondag, oktober 12, 2014 14:40 |
| poging nummer twee :-) dit is voor mij de favoriet van de dag (so far) Prachtig !!! ~~~waterval~~~ |
|
| lothori: | Zondag, oktober 12, 2014 10:57 |
| prachtig gedicht! | |
| fets: | Zondag, oktober 12, 2014 07:46 |
| De engel symbool van zoveel verleden... | |
| 7ennis: | Zondag, oktober 12, 2014 01:15 |
| Stralend en inderdaad compleet "Stenen ogen" :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Plaatjespraatjes | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2014 | ||
| Thema's: | ||