Vrije val
In het donker
lijkt de berg
ineens nergens meer te zien
is hij verdwenen, misschien?
Tot deze hoogte
ben ik langzaam gekomen
om op negentig meter
in illusies te dromen
draai ik rustig rond
hoog in de lucht
uit de wind
een zware zucht
kan ik kijken
seconden lang
naar alles, dat anders
zo groot doet lijken
regendruppels rollen
over mijn gezicht
kijk ik vooruit
en doe toch even
mijn ogen dicht
geen pijn, niet meer
ineens keihard
schreeuwend
stort ik neer
niet verwacht
maar komt het toch
hard aan
om te zien
op het einde
weer aan het begin
van die oude
en berg te staan
lijkt de berg
ineens nergens meer te zien
is hij verdwenen, misschien?
Tot deze hoogte
ben ik langzaam gekomen
om op negentig meter
in illusies te dromen
draai ik rustig rond
hoog in de lucht
uit de wind
een zware zucht
kan ik kijken
seconden lang
naar alles, dat anders
zo groot doet lijken
regendruppels rollen
over mijn gezicht
kijk ik vooruit
en doe toch even
mijn ogen dicht
geen pijn, niet meer
ineens keihard
schreeuwend
stort ik neer
niet verwacht
maar komt het toch
hard aan
om te zien
op het einde
weer aan het begin
van die oude
en berg te staan
Reacties op dit gedicht
| DrieGeetjes: | Maandag, oktober 13, 2014 00:12 |
| What goes up, has to come down. ;) Je bent wat ouder en wijzer geworden. De volgende keer gaat het wat rustiger de berg omhoog. :) Goed gedicht, Aran Luc. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aran.Luc | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2014 | ||
| Thema's: | ||