nu 01 november nadert
hier begint mijn reis
op deze velden, in deze bossen
met bezielde bomen die mij
alles al vergeven hebben
niets anders horen
dan de regen die 't lover spoelt
als ik ga is 't nooit vergeefs
dat ik naar 't woord Gods luisterde
God die wandelde over de golven
weende toen het water steeg
en enkel engelvleugels
als schuim op golven, achterliet
hier begint het eeuwige
waar elke zucht gezien wordt
het lachen van 't bloed zoet is
en ontberingen verstommen
reeën zich niet meer herinneren
aan eerste verre schoten
en mocht ik lieven zonder enig bezit
waaraan mijn leven zich kan hechten
zo heeft mijn zijn toch adel
mag ik de maan dichtbij naderen
want angst heeft enkel hij
die geen hart kent in de borst
doch jullie, mijn dierbaren
dauwparels op groen gras
waarvoor mijn tranen vloeien
waar zijn jullie nu
in 't rusteloze van de dag
en uren die vijandig lijken
sunset 13-10-2014
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, oktober 14, 2014 15:29 |
Mooie, graag door mij gelezen reactie van en door jou waterval; dank je wel. Live groet en rustige dinsdag, sunset (ingo) |
|
| waterval: | Maandag, oktober 13, 2014 17:07 |
| beklijvend en sfeervol, héél mooi... ~~~waterval~~~ |
|
| sunset: | Maandag, oktober 13, 2014 12:10 |
Cobie, dank je wel voor jouw heel mooie reactie hier en geniet van een liefdevolle maandag. Warme genegen knuf, sunset (ingo) |
|
| windwhisper: | Maandag, oktober 13, 2014 12:05 |
| ontroering, ik was onlangs een tijdje op een kerkhof, zat er op een bankje en keek naar de graven, de natuur was mooi, de vogels zongen, ondanks mijn verdrietige stemming, ik bracht een vriend de laatste eer, toch was er oog voor die sfeer, die jij hier nu schetst, ik weet wat 1 november voor je betekent en daar heb ik diep respect voor warme groet Cobie Goede middag Sunset Ingo |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2014 | ||
| Thema's: | ||