Hij die er is
Voor jou zou ik moeten rennen
Tot de laatste adem mij ontsnapt
Aan jou zou ik constant moeten geven
En niets nemen
Voor jou zou ik het zware dragen
En voorkomen dat het lichte wegzweeft
Zet het op mijn schouders, en vraag me door te lopen
Voor eeuwig draag ik schuld
Die ik nooit aflossen zal, ook niet na de eeuwigheid
Het leven, het mijne, zal toegewijd zijn
Aan dat van jou
Als dank, onderwerping en de puurste liefde
Dat ik deel
Van jouw bestaan mag zijn
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, oktober 13, 2014 19:30 |
| maar vraagt een toevoeging die goed zal doen niet juist dat je anders dan de ander bent, zijn tegenover zal zijn? diegene die hem wegtrekt uit zijn eigenheid? die hem verlengt en thuis brengt? groetje, hans |
|
| fets: | Maandag, oktober 13, 2014 17:24 |
| Hier moet ik naar adem snakken! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Maud1997 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2014 | ||
| Thema's: | ||