Ebola is ons niet zo na
in deze ongebreidelde stilte
verscheurt zich voor het raam
een vogel, brieven, mensen;
wie ’t weet mag het mij zeggen
de avond blijft als steeds onwennig
waar waakzaamheid is op de vlucht
en leugen zwijgt over het zeldzame
van lijven die ooit straten vulden
verdeelt de herfst zich in oktober
en in het starre van de schaduwen
van knekelbergen, vleugels
die afgebroken werkloos liggen
waar het gebeurt verstikt de adem
wordt vlucht van ’t leven snel verast
de sappen, niet eens opgedroogd
verspreiden zich door steden
het brand-gestapeld roken
wordt door ons niet echt waar-genomen
en ‘t donkere continent sterft snel
nu wij slechts enkel bommen gooien
Ebola is ons niet zo na
sunset 16-10-2014
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Donderdag, oktober 16, 2014 22:10 |
| inderdaad,...wees waakzaam, het lijkt ver van mijn bed, maar komt steeds dichterbij....een tragedie voor de mensheid... ~~~waterval~~~ |
|
| fets: | Donderdag, oktober 16, 2014 18:36 |
| Wat een waarheid, mooi geschreven! | |
| sunset: | Donderdag, oktober 16, 2014 18:08 |
dank je wel Jannie Hoogendam voor je lezen en reageren en geniet van een rustige donderdagavond, sunset (ingo) |
|
| Jannie Hoogendam: | Donderdag, oktober 16, 2014 14:41 |
| heftig...maar zo goed verteld! |
|
