Afstand neemt toe
Zwevend in het donker, de ogen gesloten,
een fluistering nabij, de afstand neemt toe.
Zachte warme armen vangen ons liefdevol op,
tranen drogen, de glimlach bevroren,
terwijl ik ons masker op doe.
Zij die het zicht verloren hebben,
zij die nooit zullen weten.
Aanrakingen lijken de huid te fileren,
vragen lijken de antwoorden te ontnemen,
en hoop lijkt niet te doen vergeten.
een fluistering nabij, de afstand neemt toe.
Zachte warme armen vangen ons liefdevol op,
tranen drogen, de glimlach bevroren,
terwijl ik ons masker op doe.
Zij die het zicht verloren hebben,
zij die nooit zullen weten.
Aanrakingen lijken de huid te fileren,
vragen lijken de antwoorden te ontnemen,
en hoop lijkt niet te doen vergeten.
Reacties op dit gedicht
| hs: | Zaterdag, oktober 18, 2014 00:10 |
| Mooi geschreven. | |
| DrieGeetjes: | Vrijdag, oktober 17, 2014 19:06 |
| en hoop lijkt niet te doen vergeten. Deze zin zegt het allemaal (en de thema's), SilentMystery. Vind ik dit dus een goed gedicht? Jazeker! :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: SilentMystery | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2014 | ||
| Thema's: | ||