Nooit zal ik je vergeten
Ik leer je kennen
jouw lach gaf
me zoveel meer
ik kreeg weer
rust in mijn leven
het begon allemaal met een praatje
nu ben jij mijn beste maatje
we vergeten de tijd
in gedachten zijn we één
nooit zal ik jou vergeten
ook al zijn onze gevoelens
zo verward
krijg je hartje een plaatsje
in mijn hart
Reacties op dit gedicht
| Bob Van St. Job: | Zondag, oktober 19, 2014 20:54 |
| Alle geluk gewenst en blij je nog eens te lezen. | |
| karinvangelder: | Zondag, oktober 19, 2014 13:46 |
| wat fijn voor je Dirk ! blijf gelukkig iedere dag weer liefs x Karin |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, oktober 19, 2014 13:24 |
| een pracht doet verlangen |
|
| fets: | Zondag, oktober 19, 2014 12:18 |
| Lachen, in onze maatschappij moet je ver zoeken. Mensen met een lach verfrissen het leven! Graag gelezen. | |
| windwhisper: | Zondag, oktober 19, 2014 11:48 |
| fijn joh Dirk lieve groet Cobie |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, oktober 19, 2014 11:43 |
| Liefdevol en met een warm hart geschreven, heel mooi! Zonnige dag Dirk. Anneke |
|
| waterval: | Zondag, oktober 19, 2014 11:37 |
| zo zie je maar dat één lach in staat is om wonderen te verrichten :-) ~~~waterval~~~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dirk Hermans |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 oktober 2014 | ||
| Thema's: | ||