Nog altijd
Onwerkelijk,
mijn angst neemt waar,
daar waar ik zelf ben gestopt met voelen.
Wetend, in onzekerheid ondergedompeld,
mezelf verliezend, trachtend schoon te spoelen.
De stemmen nog altijd hoorbaar,
de grepen, hun verstikkende adem, nog altijd voelbaar.
Niemand ben ik waardig, bezoedeld en besmeurd,
mijn ogen thans gesloten, vanbinnen zwart gekleurd.
mijn angst neemt waar,
daar waar ik zelf ben gestopt met voelen.
Wetend, in onzekerheid ondergedompeld,
mezelf verliezend, trachtend schoon te spoelen.
De stemmen nog altijd hoorbaar,
de grepen, hun verstikkende adem, nog altijd voelbaar.
Niemand ben ik waardig, bezoedeld en besmeurd,
mijn ogen thans gesloten, vanbinnen zwart gekleurd.
Reacties op dit gedicht
| hs: | Zondag, oktober 19, 2014 21:36 |
| sterkte | |
| lothori: | Zondag, oktober 19, 2014 21:06 |
| Silent Mystery, Wat jij schrijft herken ik bij mezelf heel sterk. Het voelt alsof je door bepaalde (vroegere) nare ervaringen ondergedompeld bent in een soort vergif dat je (in het verleden)langzaam heeft laten stoppen met voelen. Maar Silent Mystery, geef jezelf de ruimte en tijd om dit "gif"van je af te laten spoelen en stimuleer jezelf weer om te durven te gaan voelen! want het is heel mooi en sterk als je jezelf weer opnieuw terug vindt:) succes en sterkte gewenst ! | |
| DrieGeetjes: | Zondag, oktober 19, 2014 20:46 |
| Ja... | |
Over dit gedicht
| Auteur: SilentMystery | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 19 oktober 2014 | ||
| Thema's: | ||