Lieve mama,
Het is nu oktober 2014 en het is weer even geleden dat ik je schreef,
recent heb ik van een betrouwbare bron begrepen waar je verbleef.
Het doet me goed om te weten dat je kunt gaan en me los durft te laten,
tuurlijk houden we elkaar in gedachte vast en voel ik me niet verlaten.
Probeer je leven te leven zoals jij het wilt zonder concessies en medeleven,
een ieder om je heen wil altijd wel wat en hoe moeilijk is het om niet te geven.
Je hebt genoeg gegeven vooral aan je kinderen,
een prima opvoeding waar ik vaak naar refereer en gedrag wat niet zal verminderen
Ik heb het je aan eens eerder gezegd, ik vind het leven niet makkelijk en soms wil er even uit weg,
dat is niet de manier en ik wil mijn man en hondje niet alleen laten, soms is er alleen zo’n momentje dat ik mijn verantwoording weg leg.
Vechten voor alles wat me lief is en tijd vinden zolang het past,
en dan nog ben ik vaak niet tevreden over mijn eigen kunnen, soms zit ik vast.
Geduld, rust en de momenten koesteren of dat het alleen vandaag kan,
dat is een uitdaging en soms geef ik mezelf een knipoog en geniet er alleen maar van.
Mama het gaat goed met me, maak je geen zorgen, jouw taak zit erop,
ik kan, wil en moet verder, het geluk zoek ik op.
Ik denk aan jou als mooie, volwassen vrouw waar ik zo trots op ben,
veel gestreden, intens verdriet, flink genoten en jezelf gebleven, dat is mijn mama die ik ken.
Altijd je dochter