Viruele bril
Ik kuste jouw gezicht
terwijl ik ontwaakte met een natte hand
mijn ogen straalde geluk
en haren wild door de wind aan het strand.
Jouw ogen straalde
deze euforie kan ik koesteren voor jaren
een virtuele bril heb ik niet nodig
om een dergelijke realistische droom te ervaren.
Ik kuste jouw gezicht
voor de schittering van de dag werd ingezet
mijn gedachten stond op
het beeld verdween maar het gevoel werd intens.
Een hartstochtelijk etmaal
door een welzijn die jij mij voor de dageraad gaf
een realiteit te mooi om waar te zijn
deze virtuele bril zet ik de komende nacht niet af.
terwijl ik ontwaakte met een natte hand
mijn ogen straalde geluk
en haren wild door de wind aan het strand.
Jouw ogen straalde
deze euforie kan ik koesteren voor jaren
een virtuele bril heb ik niet nodig
om een dergelijke realistische droom te ervaren.
Ik kuste jouw gezicht
voor de schittering van de dag werd ingezet
mijn gedachten stond op
het beeld verdween maar het gevoel werd intens.
Een hartstochtelijk etmaal
door een welzijn die jij mij voor de dageraad gaf
een realiteit te mooi om waar te zijn
deze virtuele bril zet ik de komende nacht niet af.
Reacties op dit gedicht
| pappillio: | Woensdag, oktober 22, 2014 13:40 |
| zo mooi!! geniet van het mooie gevoel!! | |
| *..stik..*: | Dinsdag, oktober 21, 2014 21:48 |
| Mooi. De taalfoutjes storen me. Het leidt af van de boodschap en dat is jammer van zo'n fijne tekst. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Alexander41 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 oktober 2014 | ||
| Thema's: | ||