Bastaard
ik bevond me op de Schalkburgerstraat
genageld aan een schandpaal
om mij heen stonden mannen en vrouwen
kinderen waren, op mij na, niet toegestaan
er werd gegooid met rotte tomaten
leuzen vlogen mij om de oren
waarom ik zo innig werd gehaat
was geen raadsel,
ik besmeurde mijn familienaam
uit een raam zag ik ogen staren
van een jonge moeder in barensnood
bevlekt door het leven zelve
gaf zij geboorte aan de psychologische dood
ze wikkelde de baby in linnendoeken
vroeg mij om hem te verzorgen alsof het
de mijne is, niet veel later verslond ik
het kind met huid en haar
hield hem sindsdien voor het gepeupel
verborgen in mijn eigen buik
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, oktober 23, 2014 22:21 |
| Een aantal keren gelezen. Geweldig goed geschreven Mima Liefs |
|
| wil melker: | Woensdag, oktober 22, 2014 19:28 |
| Mima.. trauma's in je jeugd.. zijn littekens in je verdere leven.. en toch..jij..hebt hen getrotseerd.. het moederschap zelf geëigend.. ondanks alle externe repressies.. en je bent er zoveel rijker door geworden.. Heel bijzonder deze.. liefs, wil |
|
| wijnand.: | Woensdag, oktober 22, 2014 16:00 |
| sterk met een goede boodschap er in | |
| fets: | Woensdag, oktober 22, 2014 13:27 |
| Ik heb het toch twee keer gelezen!Mooi. | |
| DrieGeetjes: | Woensdag, oktober 22, 2014 13:19 |
| Een psychologisch getint gedicht van mima... Heerlijk om te lezen, mima! :) | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, oktober 22, 2014 12:49 |
| tjonge... | |
Over dit gedicht
| Auteur: mima | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 oktober 2014 | ||
| Thema's: | ||