Ik loop op straat,
en begroet een passant
met een lach.
Het lijkt alsof het goed gaat.
Maar ik draag een geheim,
dat niemand weten mag.

Diep van binnen huil ik,
van binnen huil ik hard.
Soms lijkt het of ik stik.
Ik heb een bloedend hart.

Mijn hart verscheurt en gebroken,
kapot door verdriet
en verkeerde keuzes.
Het verleden laat niet los
en blijft door mijn hoofd spoken.
Hoe graag ik ook wil,
het blijft een chaos.

Ik heb je verlaten,
want dat was beter, ik was verward.
Nu groeien overal gaten,
in de wanden van mijn hart.

Hoe graag ik ook zou willen sparen,
om een tijdmachine te kunnen kopen.
Ik kan nooit meer terug naar die jaren,
ik had gewild dat het anders was gelopen.

Nu blijf ik hopen,
op die ene dag.
Dat het ooit weer goed zal komen,
na deze veldslag.
En die gedachte aan jou,
Bezorgt me toch weer een glimlach.

Ik mis je.