Alsof de hel zich uitte
alsof de hel zich uitte
de wind kon ons niet deren
wat zij ook probeerde
wij liepen fier rechtop
zagen het water komen
bedreigender dan ooit
in onze stoutste dromen
een opeenvolgende rij
van lange golven
die fel beukten op de dijk
het overslaande breken
de zuigende geluiden
het was alsof de hel zich uitte
wij baden toch een kort moment
voor hen in de gevarenzone
geen namen maar zij waren hem bekend
wil melker
23/10/2014
Reacties op dit gedicht
| fets: | Donderdag, oktober 23, 2014 21:33 |
| de zee, bron van alles! | |
| Claudelaire: | Donderdag, oktober 23, 2014 14:58 |
| Een hels mooi gedicht Wil! Groetjes van Claude |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, oktober 23, 2014 10:27 |
| De natuur staat voor niets Wil, dat zie je maar weer, en een schietgebed kan geen kwaad, kan zelfs heel ver reiken. Mooi verwoord dit natuurgeweld. Warme herfstgroet. Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, oktober 23, 2014 09:17 |
| yjonge wat een pracht weer en het eind goed! |
|
| windwhisper: | Donderdag, oktober 23, 2014 07:42 |
| jeetje, angstige momenten dus warme groet en een heel goede morgen Gelukkig liep het toch goed af liefs Cobie prettige donderdag |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2014 | ||
| Thema's: | ||