Ik kijk je aan
Maar jij kijkt naar de grond
Ik voel de tranen komen
Ik moet hier weg

Als een dier vlucht ik het huis uit
Weg van hier
Alsof het de plek is,
die me misselijk maakt

Ik ren alsof ik achter na word gezeten
Maar kwam hij me maar achter na

Ik schreeuw
Waarom geef jij het op?
Ik voel de boosheid komen
Ik voel de angst komen

De onzekerheid
lijkt me in te willen sluiten
En de grond
lijkt onder mijn voeten weg te schuiven

Ik wil er niet aan toegeven
Maar het is al te laat

Heb je nooit van mij gehouden?
Ging je maar mee in mijn gevoelens?
Ik dacht echt dat wij iets moois hadden
Echt iets sterks en unieks

Na alle moeite die ik voor je hebt gedaan
Had ik echt gevoel dat je uit eindelijk ook echt verliefd was geworden
Maar nu twijfel ik
of er wel ooit iets van liefde heeft bestaan

En nu voelt alles als een grote leugen,
als een sprookje met het verkeerde eind
Als een nachtmerrie waar ik niet uit kan komen
Ik vraag je waarom..