Y me tierra

wat een geluk
dat ik je zomaar tegenkwam
zo lief
ik wist niet wat me overkwam

ik kende je niet eens
en nog steeds eigenlijk niet echt
of een engeltje je stuurde
kwam je bij mij terecht

het gras kriebelde in mijn nek
toen ik daar gewoon lag
zat je daar opeens plotseling
met een lieve glimlach

je was gewoon naast me komen zitten
genietend van de zon
samen met je hondje
hoe dit toch eiegnlijk kon

je praatte en ik praatte
over alles en over elkaar
we kende elkaar niet
maar het voelde niet eens raar

je had donker haar donkere ogen
en zo'n lieve lach
zo'n mooie jongen
die ik vast nooit meer zag

we stonden op
en bleven zo een tijdje staan
maar ik wist echt
dat ik nu toch echt moest gaan

je hand streek over mijn rug
en streelde mijn haar
en heel even plotseling
raakte onze lippen elkaar

je lachte en ik lachte terug
ik deed het niet met mijn verstand
ik zou hem waarschijnlijk niet meer zien
maar toen was er plotseling dat briefje in mijn hand

ik kende hem niet
en nog steeds niet eigenlijk echt
maar waarom kwam hij dan
toch bij mij terrecht

ik staarde eerst een tijdje
en maakte toen het briefje open
er stond: Y me tierra (mijn lieve beauty)
toen ben ik omgedraaid en hem achterna gelopen