Fietsen stelen (in Rotterdam)
Fietsen Stelen (in Rotterdam) Ben bij het fietsenstelen Op mijn muil gevallen Zo in de majum gepleurd Een klets water Op mijn flikker Mijn kleren zwaar gescheurd Nu de ziekte erin Met mijn schoenen naar zijn grootje In mijn halve blote reet Wortel staan te schieten Hier bij zo'n kloten slootje Met een fiets, nog steeds op slot Zeiknat, zwaar de klos Schijnbaar in mijn nest gezeken Kouwe klauwen, haast bezweken Half verzopen, potje los In je blote niksie Te daze en te hijgen Tinnuf weer, alles pleitte Je leplazerus te lopen Om het warm te krijgen Moet je ook nog schijtte En die fiets dan? Bejje gek Dat gaat ech niet werreke Die ga ik niet sjouwen Stop maar in je reet Dat wrak hoef ik niet Die maggie houwen
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Woensdag, november 05, 2014 11:45 |
| ts ts ts.... ;-)) ~~~waterval~~~ |
|
| windwhisper: | Woensdag, november 05, 2014 10:44 |
| ja ik herken het lieve groet hier noemden ze je Rotterdamse stoepenschijter liefs Cobie |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, november 05, 2014 10:43 |
| vroeger zeiden we fietsen stelen op het damrak |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Henk Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2014 | ||
| Thema's: | ||