Met de boot
Met de boot
de moed was hem ontsnapt
alsof het leven hem verliet
men had hem zwaar getrapt
hij liep in zwaar verdriet
wat hem meest had gebroken
was het te verwachten vooruitzicht
overal iep hij met zijn ogen geloken
hij worstelt met iets gewichtig
dagelijks voelde het minder goed
had hij maar een mooie boot
dan vaarde hij weg bij vloed
en keek niet om, het voelde groed
hij zou lachend aan het roer staan
op volle snelheid naar de zon varen
herfst en winter uitzwaaien met vaan
voor eeuwig zijn lach bewaren
ela
Reacties op dit gedicht
| fets: | Donderdag, november 06, 2014 17:48 |
| Wegvaren van je miserie kan soms helpen! Mooi geschreven! | |
| windwhisper: | Donderdag, november 06, 2014 09:46 |
| Jammer dat hij die boot gemist heeft lieve groet Cobie Goede morgen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 06 november 2014 | ||
| Thema's: | ||