woeste gedaantes
zilveren schimmen
beschaduwen de stenen straten
een lantaarn schijnt
zijn vage licht
ik ruik de schimmels
van vochtige aarde
zie wolken verzamelen
de lucht trekt dicht
als een troep
zichtbenemende
woeste gedaantes
staan ze voor de maan
het zicht wordt
adembenemend angstaanjagend
en de nacht word blind
als ik besluit de gordijnen te sluiten
want binnen is het behaaglijk
zwak licht verlicht de kamer
samen met een kaarsje
zo maak ik in nachten
zonder sterren en maan
mijn eigen licht
christa
slaap lekker freaks
morgen een fijne dag
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Maandag, november 10, 2014 09:14 |
| Jouw eigen licht straalt warmte uit Christina en voelt behaaglijk. Zonnige groet en fijne dag Anneke |
|
| windwhisper: | Maandag, november 10, 2014 08:21 |
| goede morgen Christina, je tekende de late avond hemel met donkere wolken en beschreven de intense warmte van je eigen kamer zo voelbaar lieve groet Cobie |
|
| waterval: | Maandag, november 10, 2014 06:41 |
| het kon niet anders eindigen, een gedicht van jou hand.... Héél mooi... ~~~waterval~~~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2014 | ||
| Thema's: | ||