De uren van geluk
de uren van geluk
nog zomer ik
op vergeten rozenblaadjes
tel de wolken als
makke schaapjes aan mijn voet
voel je adem
als een zwoele wind
zie en profile de schaduw
van een zorgeloos kind
speel eindeloos
met vingers in het
ontdekken van je hand
de harde en ook zachte kant
je lach en ogen
hebben mij betoverd
meegenomen in
het oogsten van gevoel
de uren van geluk
kennen dag noch tijd
want onze schat aan liefde
bestaat nu al een eeuwigheid
wil melker
11/11/2014
Reacties op dit gedicht
| Bob Van St. Job: | Dinsdag, november 11, 2014 23:01 |
| Mooi liefdedicht. Graag gelezen. | |
| teun hoek: | Dinsdag, november 11, 2014 09:45 |
| lyrische beschrijving van wat je leven is. h. gr. teun | |
| waterval: | Dinsdag, november 11, 2014 09:06 |
| Je doet het toch maar weer, schrijven over geluk vind ik het moeilijkste. Nog maar pas las ik dat de emotie van verdriet in verhouding 240 keer sterker is... als dat tegenover het schrijven van geluk hetzelfde is dan is dit héél bijzonder... ~~~waterval~~~ |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, november 11, 2014 08:14 |
| Blijf dan zomeren Wil en rozenblaadjes dwarrelen tot in eeuwigheid. Mooi en liefdevol gedicht. Hartelijke groet en fijne dag gewenst. Anneke |
|
| windwhisper: | Dinsdag, november 11, 2014 07:57 |
| heerlijke liefdesuurtjes, je bent een geluksvogel, dat vertellen je woorden me hier Goede morgen Wil, warme groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2014 | ||
| Thema's: | ||