Down
Neergeslagen kom ik thuis,
schoppend mijn schoenen uit
Verdovend rijkend naar de fles drank
op automatische pilot drink ik hem leeg
Verdoofd zit ik hier
Starend in het niets.
mijn voeten voelen als beton
mijn geest voelt alsof het elk moment kan neerstorten
Ik trek het niet
Ik zoek verlichting in mijn drank..
mezelf vindend in een lege put.
Jij wilt me helpen..
maar de behoefte alleen te zijn
is groter dan jij en mij.
Ik kan het niet..
geef me deze avond..
ik moet opladen en dan kan ik het weer even.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Animola_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2014 | ||
| Thema's: | ||