Stilte....
Stilte, niets dan stilte
Een zwart gat, een diepe put,
duisternis alom.....
Stilte, niets dan stilte
Door iedereen verlaten, moederziel alleen,
niemand kijkt naar hem om........
Ooit welvarend, nu aan de grond,
zijn enige vriend, dat is zijn hond
Wanhopig, gedesillusioneerd, alles verloren,
zoeken ze samen het ochtendgloren,
verdwijnend in de stilte......
Een zwart gat, een diepe put,
duisternis alom.....
Stilte, niets dan stilte
Door iedereen verlaten, moederziel alleen,
niemand kijkt naar hem om........
Ooit welvarend, nu aan de grond,
zijn enige vriend, dat is zijn hond
Wanhopig, gedesillusioneerd, alles verloren,
zoeken ze samen het ochtendgloren,
verdwijnend in de stilte......
Reacties op dit gedicht
| keiko: | Donderdag, januari 15, 2015 15:40 |
| Doet me ergens aan denken.. Prachtig neergezet. Liefs, Anita. |
|
| windwhisper: | Woensdag, november 12, 2014 12:15 |
| verduveld pijnlijk, je ziet ze heel soms hier nog wel rondscharrelen in de late avond man en hond troosteloos wat een rakend schrijven lieve groet Cobie Goede middag |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, november 12, 2014 06:16 |
| triest maar... dit doet me iets!! |
|
| september: | Woensdag, november 12, 2014 00:39 |
| Mooi geschreven, beeldend. Liefs |
|
| waterval: | Woensdag, november 12, 2014 00:23 |
| hoe het leven soms rare kronkels maakt.... ~~~waterval~~~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hajduk | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2014 | ||
| Thema's: | ||