Icarus' val
Vleugels uit verloren tijden
brengen eeuwenoude steden weer tot leven
marmeren sculpturen verlangen de armen
die nederdalen vanuit de hoogste regionen
Cyclopen kijken hun ogen uit
terwijl Argus de wereld wantrouwt
verbeten gezichten van oude mannen
geven hem weergaloze memoires
allen keren de blik omhoog
centauren draven bij elkander
hun zwaarden in de lucht
gedreven door hoogmoed
proberen ze hem ten val te brengen
zijn armen wegen zwaar als lood
zijn benen zijn vermoeid
zijn hoofd verward
zijn gedachten glijden verder
in gewichtloze eindeloosheid
zijn lichaam valt in de diepte
van het leven
zijn vleugels verdwijnen
sneeuw smelt voor de zon
zijn vragen zijn voor morgen
zwaarden en blikken keren het hoofd
Ik wacht wel tot morgen voorbij is.
brengen eeuwenoude steden weer tot leven
marmeren sculpturen verlangen de armen
die nederdalen vanuit de hoogste regionen
Cyclopen kijken hun ogen uit
terwijl Argus de wereld wantrouwt
verbeten gezichten van oude mannen
geven hem weergaloze memoires
allen keren de blik omhoog
centauren draven bij elkander
hun zwaarden in de lucht
gedreven door hoogmoed
proberen ze hem ten val te brengen
zijn armen wegen zwaar als lood
zijn benen zijn vermoeid
zijn hoofd verward
zijn gedachten glijden verder
in gewichtloze eindeloosheid
zijn lichaam valt in de diepte
van het leven
zijn vleugels verdwijnen
sneeuw smelt voor de zon
zijn vragen zijn voor morgen
zwaarden en blikken keren het hoofd
Ik wacht wel tot morgen voorbij is.
Over dit gedicht
| Auteur: Luc Morren | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 21 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||