Brekend glas
brekend glas
ik zag je huilen
in je slaap hoorde vaag
wat brekend glas
maar je wist van niks
ondanks de sporen op
je nog vermoeid gezicht
wel vertelde je wat later
van de scherven en
de pijn die je voelde
jij bent geen prater
maar in je woorden
kon ik het bezeren horen
we zijn naar buiten gegaan
tussen de bloemen zag ik je lach
de spiegels heb ik weggedaan
wil melker
13/11/2014
Reacties op dit gedicht
| Maud1997: | Zaterdag, november 15, 2014 12:35 |
| Wauw, dit gedicht is heel bijzonder | |
| kimmytje: | Donderdag, november 13, 2014 16:46 |
| Het glas is een terugkerend element in je gedichten merk ik.. Mooi hoor en opnieuw graag komen lezen Liefs Kimmy |
|
| Will Hanssen: | Donderdag, november 13, 2014 15:25 |
| Prachtig gedicht, zoals altijd Wil.... | |
| september: | Donderdag, november 13, 2014 14:29 |
| Heel mooi schrijven Wil. Met bewondering gelezen. Het gevoel dat spreekt. Liefs | |
| waterval: | Donderdag, november 13, 2014 10:10 |
| soms moet je niet luisteren naar de woorden, maar naar het gevoel.. troostvol gedicht... ~~~waterval~~~ |
|
| windwhisper: | Donderdag, november 13, 2014 09:13 |
| gossie, gelukkig brengen scherven geluk en dat is te lezen uit je woorden er kwam een glimlach Goede morgen Wil warme groet Cobie |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, november 13, 2014 09:01 |
| Wat spiegels al niet teweeg kunnen brengen Wil, en dat ook nog in de slaap. Kijk in haar ogen , de spiegels van haar ziel als lachende bloemen. Zonnige groet en mooie dag Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2014 | ||
| Thema's: | ||