Getroost
Getroost
Ik droomde over jou
Je droeg de trui waarin je stierf
Lachend keek je in de camera
Alsof je de aarde nooit verliet
Het ontwaken gaat beter
Mijn ogen prikken niet meer zo hard
Doch de doffe pijn in mijn hart blijft
Evenals het verscheurde gevoel van ‘missen’
Ik concentreer me op mijn zintuigen
Mijn vingertoppen voelen nog steeds, je haren,
De structuur van je hoofd, je zachte huid
Als toen ik je een zachte massage gaf
En ik voel me getroost
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Zondag, november 16, 2014 16:33 |
| woorden van gemis,... eerlijk en mooi... ~~~waterval~~~ |
|
| Paula Hagenaars: | Zondag, november 16, 2014 12:32 |
| Hier lees ik verdriet missen in..Sterkte Liefs Paula | |
| teun hoek: | Zondag, november 16, 2014 12:21 |
| fijn om door de pijn heen toch die troost te voelen en het leven op te pakken. h. gr. teun | |
| windwhisper: | Zondag, november 16, 2014 12:02 |
| ja, vergeten doe je nooit, er zijn dagen dat je verdriet wat verzacht, maar al die herrinneringen houden het zo levend lieve groet en wat een dapper schrijven voor altijd in je hart dikke kus Cobie |
|
| lothori: | Zondag, november 16, 2014 11:42 |
| ontroerend mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: kimmytje |  
|
|
| Gecontroleerd door: kimmytje | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2014 | ||
| Thema's: | ||