Begraven was de bijl
die mij ooit doorboorde
Niet vergeven, niet vergeten
slechts uit het hart dus uit het hoofd.
Vrede nestelde zich
in jouw afwezigheid
Heeft mij doen zijn, mij doen worden
tot wie ik ben en voor altijd blijf.
Maar je bloed sijpelt
door zijn gedachten heen,
Rijt in één beeld mijn wond open
Verloochend hij net als jij, zij
En opnieuw mij.