Het was vreselijk, klonk later als lach
ik startte op baan drie, gefluit, luid geklap
als een vis op het droge, zwom bang in draf
het was vreselijk, klonk later als lach

Er was niets dat hielp, buiten de baantjes om
*stip, tak, de digitale klok zwart in rood verdronk
om mij heen aanmoedigend publiek *stip, tak, sprong
er was niet dat hielp, buiten de baantjes om

Tegen de stroming in verloor, meer dan reeds nog komen zal
doodsbang, benauwd, ademsnakkend; geklap galmde de hal
opgeven? Waarom.., al dan maar had gedaan, de afgunst voorbij
pas dan, achteraf gewonnen kunnen hebben, ton water zuurstof stal
tegen de stroming in verloor, meer dan reeds nog komen zal

*stip, tak, deed digitale nullen knipperen, de tijd was verstreken
beduusd, brak en stopte; keek op of de strijd was gestreden
geklap luider, motiverende stemmen, krachtig de grens overstereden
huilend zwemmen, koud en bang. Al verloren en vernederend
*knip, snik, knip, knip, knap

Ik keek en bleek alleen in bad
anderhalve baan, van de zes, dan klaar en af
er viel een stilte, waarom? Tja,.., ach
grijpende te vroeg om dit einde te reiken en zag
éénmaal klaar, klonk het publiek en meester weer hard
ik keek en bleek alleen in bad

“De laatste ronde!” “nog ééntje!”, “Je kunt het!”

De impuls maakte mij als spartelend door de baan
en zag mijn lieve moeder direct tussen de menigte staan
ik was blij dat ze mee was , om dit niet alleen te begaan
de impuls maakte mij als spartelend door de baan

Minuten, *stil zacht, star; voorbij. Claustrofobisch bloot
en zwom rustig als alle tijd, dat niet meer was, en verloren gold
het publiek bleef. Nou ja, wat anders tot de prijsuitreiking sloot
moeder vond het geweldig; het serene tijdsarme, geen haast, geen nood
minuten, *stil zacht, star; voorbij. Claustrofobisch bloot

En eindelijk het eindpunt, trilletjes klimmende uit het bad
met een grote teleurstelling stond ik op, geheel als wrak
zo door de schaamte teruglopende, klonk opeen luidgeklap
ik keek op, kreeg een staande ovatie, die moeder prachtig zag

Na een douche net wanneer ik wilde omkleden en gaan
kwam de meester “waar ga je heen?” “Huis, met ma naar pa”
“nee joh, kom, de prijsuitreiking!”.. toch even mee, en tussen staan
schaamtelijk voelde het, wetende verloren hebben, als laatste achteraan
.., en de handen schudden zag

“Gefeliciteerd! Je bent geslaagd” * luidgeklap tik, tap
verlamd staarde ik naar de prijzen, voelde niet meer dan dat;
dichterbij komende meester, reeds ieder nog geslaagd met blijdschap
compleet catatonisch, meer dan op, wanneer meester mij een hand gaf;

“Xander... Gefeliciteerd! Ook jij bent geslaagd voor je zwemdiploma