Een ritme zonder schikken
een ritme zonder schikken
wij tuurden samen
naar de einder
ik zag nog zon en jij zei
dat het donkeren al begon
het zachte licht
bescheen warm je gezicht
jij rilde even alsof
de kou je al deed beven
wij zijn gaan lopen
ieder in zijn eigen pas
op een ritme waarin handen
zich niet samen wilden schikken
nog overbrugt mijn lach
het niet meer kunnen raken
onafhankelijkheid heeft met respect
en niet met loslaten te maken
wil melker
21/11/2014
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Vrijdag, november 21, 2014 20:41 |
| hem (haar) zichzelf laten zijn in alle vrijheid, dat is liefde... ~~~waterval~~~ |
|
| september: | Vrijdag, november 21, 2014 20:19 |
| Heel mooi gedicht Wil. Ik heb het aandachtig gelezen. Om even bij stil te staan zo mooi. Liefs |
|
| semara : | Vrijdag, november 21, 2014 17:54 |
| een les...fijn om hier (oa jou) weer te lezen...heb het gemist:) | |
| kimmytje: | Vrijdag, november 21, 2014 13:12 |
| Ja Wil, het eigen ritme heeft ook respect nodig van jezelf, Ik denk dat de liefde en het beleven ervan telkens mooier wordt met het ouder worden. Uit je schrijven klinkt zo'n ervaring door, begrip en aanvaarding.. Liefs Kimmy |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, november 21, 2014 09:21 |
| Helemaal mee eens Wil, respect, dat is waar het om gaat in het leven, het ritme is dan niet belangrijk,wel het vasthouden van elkaar. Heel mooi verwoordt. Zonnige groet en fijne dag Anneke |
|
| Lia van der Fluit: | Vrijdag, november 21, 2014 06:36 |
| zo weer wat geleerd..en das helemaal niet verkeerd :) x Lia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2014 | ||
| Thema's: | ||