Dag Nel
Ja nu zit ik hier
een ietwat lamgeslagen
Nel toch
ik wist uiteraard van je strijd
tegen de kanker
maar zo snel
zo heel veel te vroeg
meisje toch
we zullen je missen
je babbel
je lach
rust zacht
soms vraag ik me af
hoeveel kan een mens verdragen
of wanneer ga ik
dat zal wel menselijk zijn
bij mijn zus
is haar man, mijn zwager
ook een foto met een glimlach
op zijn gezicht
op de kast
en dat deed pijn
Dag Nel
nooit meer met de bus naar Spanje
geen bakkie meer bij Loesje
sterkte voor je dochter en kleinkind
alle vrienden en betrokkenen
Cobie
rust zacht
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Zaterdag, november 22, 2014 19:22 |
| héél troostvol.... ~~~waterval~~~ |
|
| september: | Zaterdag, november 22, 2014 18:20 |
| Lief geschreven Cobie. Zo triest en zoveel de laatste tijd. Ik wens je veel sterkte | |
| kimmytje: | Zaterdag, november 22, 2014 17:08 |
| Heel lief van je dit schrijven. Het is zo triest .. zoveel mensen die vechten tegen een ziekte Liefs Kimmy |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, november 22, 2014 14:57 |
| goed gedaan cobie jij kunt troosten alles goed met je zus? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: windwhisper | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2014 | ||
| Thema's: | ||