Er valt weinig meer te schrijven
..,eigenlijk, is er genoeg, wellicht
te veel, te gevoelig,
te stomp, te kras,
te star, te weinig
van iets meer is te veel
uit mijn gevoel, dan
Letters maken mensen letters,
smeltend tranende ogen,
een lach, en., hoi!
letters waarvan..,
we schrijven naar
ik verbrand letters
waar een traan vervliegt
nog nimmer valt.

Ik zet letters waar de zon opkomt
vrienden zo vriendinnen en stralend begin
letters van een moment, maar letters
Ik stuur mijn pen van het normale
naar het onvoorspelbare, reeds ontzien
men leeft, een samenkomst, of doel
en tevergeefs te moede men vergeet
Letters, hoe graag ergens die binnen 'ik'
eigen gemaakt heb, dit te nimmer mijn willen;
mijn woorden raken het donker
vaker een tegenstelling van papier
men hen zo hebben laten worden
hoe kan ik iets moois schrijven,
dan wel laten vertellen,
te doen begrijpen,
naar iets dat zo de kiem smoort
aan dat wat er speelt,
stuk is door gewoorden gemaakt
van het ongerepte, onbegrepen de leugens
de wimpels vangen, ontaarden

Toch iets eigen voeren naar het enkel vele.
En dan.., dan...
..eens zal het simpel doen aflopen
met iets dat ergens zin had
tot die tijd als is, mijn schrijven
ben ik niemands geluk