Gemis
Dromen Lijken nu zo ver weg
Want zij met wie ik ze wil delen ontbreken
Diep in mij woed een pijn
Sterk in mijn ziel voel ik het gemis
Bladeren vallen in de herfst
Het duister komt vroeg
Even als de tranen die ik niet kan bedwingen
Laat me sterk zijn want wonden hadden al moeten helen
Zelfs als ik in stilte hun namen noem
Kan ik het vuur in mijn hart niet blussen
Vlammen verteren mijn zijn
Vermeende hardheid smelt
Talrijk als bladeren zijn ze ontvallen
Maar bladeren herleven in het voorjaar
Waar voor mij enkel leegte wacht
Mijn wortels zijn enkel in herinneringen verankert
Verdriet sterft niet
Zij zal altijd als een schaduw bij mij zijn
***Wim****
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, november 26, 2014 16:57 |
| herkenbaar prachtige eindzinnen |
|
| waterval: | Woensdag, november 26, 2014 15:48 |
| verdriet komt soms zo dichtbij dat je het je leven lang moet meedragen,...het kan pijn doen maar het is ook een hommage en eerbetoon aan hen die je mist, en dat is mooi..... ~~~waterval~~~ |
|
| windwhisper: | Woensdag, november 26, 2014 09:30 |
| ja ik heb even een brok in mijn keel ik deel die gevoelens van gemis, het zijn de wondjes aan mijn ziel, ze zijn wel in mijn hart al die ontvielen, maar aanraken en zien en aanvoelen dat kan niet meer lieve groet Cobie goede morgen Wim |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, november 26, 2014 09:23 |
| De wonden helen wel op de lange duur, maar de littekens zullen blijven, herkenbaar en weet hoe het voelt. Sterkte gewenst en zonnige groet Anneke |
|
| Lia van der Fluit: | Woensdag, november 26, 2014 06:00 |
| pijn slijt, verdriet blijft. Herkenbaar.. groetjes, Lia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: Black Lord | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2014 | ||
| Thema's: | ||