Dolende zielen
De wolken wenen
Het drukt op mijn hart
Waar de zon heeft geschenen
Daar is het nu zwart
De zielen gaan dolen
Ik voel ze nu gaan
In de zon nog verscholen
Vechtend voor hun bestaan
Ik bescherm mijn geest
Met de kracht van het licht
Want het zal niet zo zijn
Dat ik voor duisternis zwicht
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zaterdag, juli 04, 2015 14:27 |
| Voelbaar geschreven, zoals de duisternis je kan bekruipen, en jij je ertegen weet te wapenen. Liefs, Aquarel |
|
| fets: | Donderdag, november 27, 2014 20:46 |
| angst voor duisternis!mooi. | |
| kimmytje: | Donderdag, november 27, 2014 16:53 |
| Wondermooi Mark, Een pareltje Liefs Kimmy |
|
| wervelende regenboog: | Donderdag, november 27, 2014 12:31 |
| ja rond kerst is het (extra) druk rondom ons het licht overwint alles... |
|
| waterval: | Donderdag, november 27, 2014 09:31 |
| mooi.... jouw inspiratie giet zich in mooie vormen.... ~~~waterval~~~ |
|
| Stroejaro: | Donderdag, november 27, 2014 08:26 |
| Mooi om het licht te laten zegevieren... Goed geschreven! |
|
| Lia van der Fluit: | Donderdag, november 27, 2014 08:20 |
| het donker is zon mooie inspiratiebron. Lia x |
|
| noa74: | Donderdag, november 27, 2014 06:28 |
| Prachtig! | |
| witteroos: | Donderdag, november 27, 2014 00:20 |
| Mooi. Warme groet. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Markemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2014 | ||
| Thema's: | ||