Alleen
De lelie ontvouwd zich,
bij de eerste straal licht
Een elfje vliegt uit,
mijn ogen zijn dicht.
De padden die spreken,
de aarde die lacht
De wereld die schittert,
de zon geeft me kracht
De wijn in het glas,
is nog roder dan rood
Je ogen zijn prachtig,
als schotels zo groot
Maar dan grijpt de eenzaamheid,
wild om zich heen
Het wordt donker en duister.
was nog nooit zo alleen
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zondag, november 08, 2015 10:57 |
| Van sprookjesachtig naar diep eenzaam. Mooi geschreven. Liefs, Aquarel |
|
| fets: | Donderdag, november 27, 2014 20:45 |
| graag gelezen! | |
| kimmytje: | Donderdag, november 27, 2014 16:54 |
| Wederom een prachtig schrijven, met zeer passende achtergrond Liefs KImmy |
|
| teun hoek: | Donderdag, november 27, 2014 14:15 |
| jammer dat het eerstgenoemde wegvalt in eenzaamheid. Wens je vernieuwing daarin toe. h. gr. th Mooie cadans in gedicht. |
|
| wervelende regenboog: | Donderdag, november 27, 2014 12:52 |
| van mystiek naar jouw realiteit dat eigenlijk een illusie is :-) |
|
| waterval: | Donderdag, november 27, 2014 09:51 |
| al goed dat de paddo's verdwenen zijn, dit is veel, veel, veel mooier... ~~~waterval~~~ |
|
| Stroejaro: | Donderdag, november 27, 2014 08:28 |
| Mooi geschreven: een sprookje en de realiteit liggen dicht bij elkaar. Mooie woorden! |
|
| windwhisper: | Donderdag, november 27, 2014 06:37 |
| ja het is mooi en erna brak de eenzaamheid voelbaar door goede morgen warme groet Cobie |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, november 27, 2014 04:50 |
| hardop gelezen heel mooi |
|
| wijnand.: | Donderdag, november 27, 2014 00:58 |
| mooie eerste zin | |
Over dit gedicht
| Auteur: Markemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2014 | ||
| Thema's: | ||