zoals de wind (herfstmijmering)
wij, licht ontvlambaar, sterfelijk
zonder lichaam - zoals de wind
dragen wij knoken van sterren
op onze breekbare schouders
de schaduw van zwaluwen
's middags op verbleekte muren
laat ons een lente vermoeden
als gast in 't vreemde land: de zon
en wij dus: zonder lichaam, sterfelijk
geketend aan verstand ons onbekend;
aan het restant van mythen – sedert aeonen
lijden wij aan dezelfde ziekte: het leven
waaraan wij niet doodgaan;
als wij sterven gebeurt het
in een gevoel van volmaaktheid
want zelfs de dood is ons enerlei
ook hij: sterfelijk, zonder lichaam
zoals d' aanwezige wind
sunset 27-11-2014
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, november 27, 2014 22:06 |
| Stroejaro, fets, dank jullie wel voor jullie reactie. Warme genegen groeten en heel vredige donderdagavond, sunset (ingo) |
|
| witteroos: | Donderdag, november 27, 2014 21:47 |
| Bijzonder mooi. Eens zullen stormen bedaren, kan men deze in zichzelf verklaren. Warme groet | |
| fets: | Donderdag, november 27, 2014 20:25 |
| graag gelezen! | |
| Stroejaro: | Donderdag, november 27, 2014 20:11 |
| Zeer bijzonder en mooi om te lezen. | |
| sunset: | Donderdag, november 27, 2014 20:07 |
kimmytje, dank je voor het lezen en reageren en nog een heel prettige donderdagavond. Lieve genegen groet, sunset (ingo) |
|
| kimmytje: | Donderdag, november 27, 2014 19:29 |
| Stilmakend en bijzonder mooi Liefs Kimmy |
|
