Het ondenkbare overkwam mij
Inmiddels al tijden terug
Alleen voelde de ziel zo vrij
Jij kwam veel te vlug
Ik wou nog zo graag rennen
Kruipen, helemaal alleen
De wonderen van eenzaam zijn ontdekken
Maar die kans verdween
Zo vast, was ik door geen enkel tot die dag
Vastgepakt
En jou stevige, woeste greep
Heeft mij vanaf dat moment gehad
Verzorgde mijn diepe wonden, van een oude zweep
Jij stopte dat hij klappen gaf