ruw is zo verraderlijk
kraaien die in hun vlucht
de hemel opeisen
koude as in urnekruiken
gloed dat in vuur verzinkt
rouw is een onwerkelijkheid
ligt dikwijls als rest
in ‘t nachtelijk blauw
als wriemelend slangennest
treurnis die in jou slaapt
terwijl jij waakt en wakker bent
die jij voedt terwijl je lacht
sunset 28-11-2014
Reacties op dit gedicht
| semara : | Vrijdag, november 28, 2014 17:15 |
| Bitter maar zonder meer mooi geschreven... | |
| kimmytje: | Vrijdag, november 28, 2014 16:55 |
| Oja, en het foutje in de titel vergeven we je ;) | |
| kimmytje: | Vrijdag, november 28, 2014 16:54 |
| Ik weet wat het is ... Ja het is heel inleefbaar geschreven en o zo naar waarheid ook. Prachtig! Liefs Kimmy |
|
| sunset: | Vrijdag, november 28, 2014 12:15 |
| waterval, wervelende regenboog, dank jullie wel voor het lezen en het reageren. Blij toe waterval dat je, ondanks de verminkte titel toch bent komen lezen. Warme groetende genegenheid en heel liefdevolle vrijdag, sunset (ingo) |
|
| wervelende regenboog: | Vrijdag, november 28, 2014 12:09 |
| rouw die telkens oplaait als je er niet op bedacht bent moet hierbij aan mijn moeder denken die in mei dit jaar haar 100 jarige lijf heeft afgelegd... mooi verwoord gedicht Sunset |
|
| waterval: | Vrijdag, november 28, 2014 11:47 |
| ja, die titel bracht me ook bijna op het verkeerde spoor,... Afgezien daarvan is dit beeld zo herkenbaar en bijzonder. Dit gevoel is "ook" de neerslag van rouw en hoe wreed het ook klinkt, héél mooi gedicht... ~~~waterval~~~ |
|
| sunset: | Vrijdag, november 28, 2014 08:56 |
Ik zie dat er in de titel staat: 'ruw ...'. Dat is een typefout en moet eigenlijk 'rouw ...' zijn. Sorry. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2014 | ||
| Thema's: | ||