mama
mama,
Je weet het niet
maar ik adem
maar leven wil ik eigenlijk niet
mama,
vanbinnen ben ik aan het doodgaan,
mij missen helpt echt niet
want langzaam
ga ik dood
mama,
ik wil je niet teleurstellen
er is niet veel meer dat overblijft
van dat meisje van vroeger
alleen maar een schim van wie ik
was
maar vooral wie jullie wouden
dat ik was
altijd heb ik gelopen langs
de weg die jullie me toewijzen
mama,
het gaat niet meer hier,
ik weet niet waar ik begin en eindig
er blijft niet veel over
van dat jonge meisje
van vroeger of wie ik hoor te zijn
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Vrijdag, december 05, 2014 15:16 |
| moeders hebben je in hun hart sta open voor elkaar | |
| waterval: | Dinsdag, december 02, 2014 12:38 |
| misschien wil ze jou dat horen zeggen en zal ze je troosten.....Moeders sluiten je uiteindelijk altijd in hun hart.... ~~~waterval~~~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: brokendoll |  
|
|
| Gecontroleerd door: brokendoll | ||
| Gepubliceerd op: 02 december 2014 | ||
| Thema's: | ||