Nooit een man die blijft...
Waarom verbaast het me niet?
Hij bleek zo goed te zijn.
Waarom weer dat niemand dat ziet
En naderhand toch maar weer verdwijn.
Maar ik ben geen lieverdje,
Mijn hart is te vaak al gebroken...
ik ben ook veels te voorzichtig,
Dit hadden ik, mij en mezelf al afgesproken...
Maar net zoals velen,
word er weer terug getrokken...
Ben ik ze gaan vervelen,
nadat ik ze alleen maar kon lokken....
het blijkt me minder te doen,
Dan ik dacht...
Het blijkt me minder te doen,
Dan ik had verwacht...
dus deze woorden;
Is de zoveelste van de verdwenen.
Zoals ik ze allemaal eens bekoorden,
Zal ik binnenkort maar weer in duister gaan wenen
{...Dan kan ik weer door met mijn leven...}
Hij bleek zo goed te zijn.
Waarom weer dat niemand dat ziet
En naderhand toch maar weer verdwijn.
Maar ik ben geen lieverdje,
Mijn hart is te vaak al gebroken...
ik ben ook veels te voorzichtig,
Dit hadden ik, mij en mezelf al afgesproken...
Maar net zoals velen,
word er weer terug getrokken...
Ben ik ze gaan vervelen,
nadat ik ze alleen maar kon lokken....
het blijkt me minder te doen,
Dan ik dacht...
Het blijkt me minder te doen,
Dan ik had verwacht...
dus deze woorden;
Is de zoveelste van de verdwenen.
Zoals ik ze allemaal eens bekoorden,
Zal ik binnenkort maar weer in duister gaan wenen
{...Dan kan ik weer door met mijn leven...}
Reacties op dit gedicht
| Nayeli: | Woensdag, december 03, 2014 11:37 |
| breekbaar en diep triest - niet te lang in het duister wenen... | |
Over dit gedicht
| Auteur: *PinkTears* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 02 december 2014 | ||
| Thema's: | ||