Inkt
Inkt
Ik dicht gaten in mijn hart
Delf mijnen met woorden
Laat het rode tot een zwart verleuren
Met de vloeibare duisternis van mijn liefde
Ik waar rond in de oneindigheid
Van de ontstane tunnels
Die niets anders zijn dan fatale wonden
Waarvan ik de pijn waardeer in tegenstrijdigheid
Het lijk dat ooit een leven was
Maar nooit een leven was beschoren
Gestorven in de wetenschap
Dat u nimmer aan mijn graf zal staan
Ik dicht gaten in mijn hart
Delf mijnen met woorden
Laat het rode tot een zwart verleuren
Met de vloeibare duisternis van mijn liefde
Ik waar rond in de oneindigheid
Van de ontstane tunnels
Die niets anders zijn dan fatale wonden
Waarvan ik de pijn waardeer in tegenstrijdigheid
Het lijk dat ooit een leven was
Maar nooit een leven was beschoren
Gestorven in de wetenschap
Dat u nimmer aan mijn graf zal staan
Reacties op dit gedicht
| charly: | Woensdag, mei 22, 2002 19:41 |
| diep druisend, echt prachtig |
|
| Laurens Windig: | Woensdag, mei 22, 2002 10:41 |
| Poeet! | |
| free: | Woensdag, mei 22, 2002 09:03 |
| heel mooi ook deze.... de pijn zit erg diep zit erg vast denk k... vergeet niet te leven ~(O)~ liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tkigo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||