vluchtstation
ik loop door de decemberavond
zwart wit gelal klinkt over 't plein
hun spuiten liggen in vuilnisemmers
leeg de perrons en eenzame sporen
die zich bereid houden voor een vlucht
hier vanaf dit vluchtstation
aankomen, vertrekken
mensen ruilen zich doorlopend uit
door 't heen en weer van koffers
verschijnen treinen uit het niets
fluiten, stoppen, rijden
alles draait zich om de snelle wielen
staal op staal op staal
ik loop door de decemberavond
zwart wit en altijd zwervende zuipers
- neen, ik heb geen muntgeld meer voor jou -
en 'k vraag me af waarheen wij gaan
en waarvandaan wij komen
- 'asjeblieft, niet zo dicht aan de rand'
roepen geestenstemmen naar het haasten
en 't niet weten waar naar toe - op spoor zeven
dendert net een trein nieuw leven binnen
deuren openen zich, spuwen uit en zuigen in
iedereen gereed tot vluchten
uit de chaos van 't perron
sunset 06-12-2014
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, december 09, 2014 13:27 |
Markemans, wervelende regenboog en Lia van der Fluit, dank jullie wel voor het lezen en reageren en geniet van een rustige dinsdagnamiddag. Lieve genegen groet, sunset (ingo) |
|
| Lia van der Fluit: | Zaterdag, december 06, 2014 20:58 |
| sja...best eng he,,, Lia x |
|
| wervelende regenboog: | Zaterdag, december 06, 2014 20:23 |
| altijd een speciale sfeer op het station ik voel me er altijd ontheemd mooi beschreven Sunset! |
|
| Markemans: | Zaterdag, december 06, 2014 19:36 |
| mooi heb ervan genoten | |
