Het water kwam.
Het water kwam. Boven de aarde miljarden
tonnen sneeuw. Geluidloos. Geladen groeten
takken. Buigen dieper in witte gewaden.
Bomen zijn mooi. Ook al zijn ze lelijk
toegetakeld. Altijd mooi. Boven
olijfgroene grenzen. Niets meer dan wit
om te delen in ruimte en tijd. Kom
een leven tekort. Word oud. Mijn
stem is nog even warm. Mijn ogen
kijken nog even zacht. Glimlach
nog slechts een enkele keer. En dan
houdt alles op. Ook het leven.
Wordt alles weer aarde.
En nacht.
En koud.
tonnen sneeuw. Geluidloos. Geladen groeten
takken. Buigen dieper in witte gewaden.
Bomen zijn mooi. Ook al zijn ze lelijk
toegetakeld. Altijd mooi. Boven
olijfgroene grenzen. Niets meer dan wit
om te delen in ruimte en tijd. Kom
een leven tekort. Word oud. Mijn
stem is nog even warm. Mijn ogen
kijken nog even zacht. Glimlach
nog slechts een enkele keer. En dan
houdt alles op. Ook het leven.
Wordt alles weer aarde.
En nacht.
En koud.
Reacties op dit gedicht
| margot: | Vrijdag, mei 24, 2002 21:27 |
| man jij schrijft prachtig liefs margot |
|
| charly: | Woensdag, mei 22, 2002 18:13 |
| jep, jep, prachtig | |
| Laurens Windig: | Woensdag, mei 22, 2002 10:35 |
| Ook weer Prachtig! | |
| ~Marina~: | Woensdag, mei 22, 2002 09:32 |
| vind dat je een mooie schrijf stijl hebt en net wat free zegt iets anders neerzetten.... en het word er alleen maar mooier van! en glimlach maar een keer naar de zon... Liefs Marina |
|
| free: | Woensdag, mei 22, 2002 09:11 |
| heel mooi... als je de zinnen iets anders neerzet is het nog veel mooier graag gelezen liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Theo H. A. Slachmuylders | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||